gulumseda.com

"Bir varmış bir yokmuÅŸ. Küçük, güzeller güzeli bir prenses varmış. DaÄŸların ardındaki sarayında, hayatın çok uzağında yaÅŸadığını sanırmış hep. Ta ki bir gün kötü kalpli cadı gelip de ona sihirli elmayı yedirinceye dek.. Ä°ÅŸte o zaman anlamış ki bu prenses aslında  taa içindeymiÅŸ hayatın ve hep sinsi tuzağındaymış kötü kalpli cadının".
 

Yıllar önce yazdıklarıma bakıyorum da ne kadar dolu ve boÅŸmuÅŸ. Masum ve de çok toymuÅŸ. Evet toymuÅŸ bu yürek, bilmemiÅŸ. Kaybettikçe benimsemiÅŸ. Küçük zaferlerin kahramanı olmuÅŸ ve bunlara hep çok sevinmiÅŸ. Gülmek güzeldir demiÅŸ de kıymetini daha bilememiÅŸ o zamanlar. Ama gülüşleri kalbinin en derinlerinden gelmiÅŸ. Yanağındaki gamzelerin ne büyük bir nimet olduÄŸunun farkında bile deÄŸilmiÅŸ. Dokunulmamış, ezilmemiÅŸ, henüz daha çok saf ve hiç kirlenmemiÅŸ. Zaman çok geçmiÅŸ ve bu acemi yürek hayat okuluna yeni girmiÅŸ.
 

Zamanın bir yerindeyim ÅŸimdi iÅŸte. Dünün ötesinde yarınınsa çok gerisinde… Buralarda bir yerdeyim belki de aynaya baktığında gözbebeklerinin en derinlerinde. Zaman geçiyor yaÅŸ alıyorum, yaÅŸlanıyorum, duyduÄŸum her ÅŸeyle bir yaşıma daha giriyorum senin gibi bende. Bazen devamını nasıl getireceÄŸimi bilemediÄŸim sözcüklerle baÅŸlıyor cümlelerim. Tıpkı yaÅŸamak gibi, sonunu göremediÄŸim yollar gibi… Ama her seferinde bir ÅŸeyler ya da birileri ışık oluyor, güneÅŸ oluyor gösteriyor Ã¶nümü. Ä°lahi güç yanındayım diyor, kul olmanın sultanlığını hissettiriyor. Eksik kulluÄŸumun gerçeÄŸiyle utandırıyor.
 

Oluyor mu böyle sana da?
 

Peki sık sık yapar mısın sende? Yeni kararlar alıp sonra baÅŸa sarar mısın yine? Hep pazartesi mi baÅŸlarsın diyete? ‘Sonra’ bir ÅŸeyi yapmak için en uygun vakit mi sende de? Söylesene benziyor muyuz birbirimize? Ya için?.. İçin bir dolu kor, küllerin çok , Karadeniz de gemilerinle dolu mu hı? Ahh o gemiler ya yakılır ya batırılır deÄŸil mi, peki umut sence hiç yok mu?
 

Ya gözlerin? Seninkiler de eÅŸlik eder mi benimkilere? Benim gözlerim sık uÄŸrar da uzaklara. Gökyüzündeki aynı yıldızı seçip aynı iç yangınıyla ah çekmiÅŸ miyizdir derinden mesela? Çok severim ben uzakları, derinleri. Bazen, yüreÄŸimin penceresini usulca aralayıp seyrederim bir köşeden gelip geçenleri. Dünlere saçtığım anılara düşer yolum. Sessizce gidenlere bakarım, gidenlerin bıraktıklarına, yaka paça kaçanlara, bazen benim istemediklerime, kapıdan kovup bacadan girenlere, gözyaÅŸlarıyla uÄŸurladıklarıma, bütün neÅŸeleri yüklenmiÅŸ kucak dolusu sevgiyle gelenlere… Bazen mutluluk oluyorlar bende, bazen gözyaşı.YüreÄŸimde hepsi bir duygunun adı. Her yaşımda yaÅŸpastamdaki yeni bir mum parçası. Ahh olup döküldükleri de oluyor dilimden, ohh deyip şükredildikleri de.
 

Yazarım bazen de, saatlerce ve bıkmadan, kalem temizler beni. Lodos olur götürür tüm kıyı ve beridekileri. Derken zaman geçiyor. Bendeki tanımlar anlam deÄŸiÅŸtiriyor. Aldığım her yaÅŸla beraber sözcüklerim de büyüyor, sonra cümlelerim uzuyor. Noktalarım çoÄŸalıyor ve bir sürü yeni paragrafım oluyor. Ama daha çok silgi kullanıyorum, baÅŸkalarına yazdıklarımı temizleyemesem de sayfama yazılanları silip okunmaz kılıyorum. Yerlerine güzel cümleler dolsun istiyorum. Ve biliyor musun ben Polyanna'ya inanıyorum. YüreÄŸimi bir güvercinin kanadına baÄŸladım ve O'nun yanına doÄŸru yol alıyorum. Her yol dönemecindeyse büyüyorum. Büyümek... Ne büyük hayaldi annemin topuklu aykkabılarını sürüyerek yürürken aynanın karşısında büyük bir kadın olmak. Ä°ÅŸte tam oradayım ÅŸimdi, hayalimin ortasında, bir kadının olgun yaşında. Biraz deÄŸiÅŸik yaÅŸanıyor hayat burada. Küslükler iki parmağını birleÅŸtirip boz yapınca bitmiyor mesela. Büyüyünce o iki parmak kolay kolay bir araya da gelmiyor ki. Sonra, bir tek kan kardeÅŸ olmak için akıtılmıyor kanlar mesela. Dizindekiler gibi kolay kapanmıyor yürekteki yaralar, daha uzun sürüyor acılar. Sana taÅŸ atan arkadaşın çağırdığında sil baÅŸtan koÅŸuvermiyorsun dışarı çünkü aklının bir köşesinde kalıyor yaÅŸadığın o büyük sancı.
 

Olsun ben artık büyüdüm, baÅŸka iklimlerde, yepyeni bir mevsimdeyim. OlgunlaÅŸtım artık meyve vermeliyim. Kırgınlıkları, dargınlıkları öylece bıraktım geldim. YüreÄŸim yol geçen hanı, ayırt etmez artık kimseyi. Yeni yeni öğreniyorum galiba sevmeyi ama gerçekten sevmeyi. O’na sevgimi artırdıkça öğreniyorum O’ndan olan her ÅŸeye meyletmeyi. Ne için sevdiÄŸini bilince insan neyi sevdiÄŸinin çok da önemi kalmıyor. Sevilenin hatrı tüm sevilesileri kucaklıyor. Sonuna kadar açıyor yüreÄŸini ve kocaman sarılıyor.
 

Bu Yazı: bir yüreÄŸe girdi ötelere uzandı, Polyana'nın yanına yol aldı, yaÅŸpastaya mum oldu. Bu yazı küçücük bir kız Ã§ocuÄŸuydu büyüdü, kocaman kadın oldu. Bu yazı masallar içinden hayatı buldu ve sonunda kendine vardı.