Neden Kreşe Başladık

Vuslat'ın doğumundan onunla oynayabileceğim bütün oyunları tükettiğimiz ve tükendiğim 2,5 yıl sonunda farklı arayışlara girdik. Yaşı küçük olduğu ve bende çalışmadığım için kreşe vs göndermek hiç ihtimalimde yoktu önceleri. Baktım olmuyor, yetemiyorum ona, bari bazı günler gönderebileceğim bir ortam ayarlayım diye düşündüm ve internetten çevremizde bulunan kreşleri araştırdım. Derken birtanesiyle telefonda görüştüm bana gün ücreti ödeyerek istediğim zaman dilimlerinde bırakabileceğimi söylediler. Tabi o zaman hiç ihtiyaç duymadığım için kreşler konusunda bir bilgim de yoktu. Nasıl şartlar aramalıyım, ne sormalıyım, ne gözlemlemeliyim aklıma bile gelmedi. Neyse, adresi aldım ve biz Vuslat'la düştük yollara. Ben sağda solda kreşin yerini sorup soruştururken bir tane bayan orası benim yolumun üzeri beraber gidelim dedi. Bide üstüne kimde duysam o dediğiniz kreşi tavsiye ediyor herkes çok memmun bizim bi tanıdık da gönderiyor çocuğunu diye anlattıkça bayağ iyi hissettirdi.

KonuÅŸa konuÅŸa ilerlerken iÅŸte ÅŸu saÄŸda diye gösterdiÄŸi yöne baktığımda onun benim internette bulduÄŸum harıl harıl aradığım yer olmadığını gördüm. Onu bırak benim söylediÄŸim kreÅŸle isim benzerliÄŸi bile taşımıyordu. Vardır bir hayır önüne kadar gelmiÅŸken bi içeri gireyim dedim. Çok tatlı bir bayanla çok tatlı bir sohbet sonrasında Vuslat'ı haftanın her günü  yarım gün ÅŸeklinde kreÅŸe gönderme sonucuna vardık. KreÅŸ sorumlumuz kendi belirlediÄŸimiz zaman dilimlerinde deÄŸil de bir düzen içerisinde kreÅŸe göndermemizin hem çocuÄŸa kreÅŸi benimsemesi hem de diÄŸer çocuklarla kaynaşıp arkadaÅŸlık kurmasında destekleyici olacağını söyledi. Kahvaltıyı evde yapacak, kreÅŸte spordu, oyundu, masaldı gibi basit etkinliklere katılıp öğle yemeÄŸini yedikten sonra alacaktım onu. Daha öncede söylediÄŸim gibi bu hiç planlamadığımız bir durum olduÄŸu için eÅŸimle, "Nasıl olur, Vuslat bu durumdan nasıl etkilenir?" diye bir süre düşündük. Kafamızı karıştıran bir ayrıntı da kreÅŸte 4,5 ve 6 yaÅŸ sınıfları vardı ve Vuslat O sene 3 yaşına girecekti. Dolayısıyla diÄŸerlerinden 1 yaÅŸ küçük olacakı. Bu süreçte tekrar kreÅŸle görüştük derken denemeye karar verdik.

O zamanlar Vuslat'ı kreÅŸe bebek arabasında ve altı sarılı ÅŸekilde götürüyordum. Tüm anneler babalar yedek kıyafet koyarken ben arasına bir de bebek bezi ekliyordum. 4 yaÅŸ sınıfının 2,5 yaşındaki en küçük üyesi Vuslat sınıf (abilerinin ablalarının:)))arkadaÅŸlarının "bebeeek bebeeek!" söylemleriyle bir haftada bezi bıraktı. Bir sonraki yıl 4 yaşını dolduracak olan Vuslat bu defa kendi yaşıtlarıyla beraber yine 4 yaÅŸ sınıfındaydı. Geçen yıl 5 yaÅŸ ve bu yıl da eylülde tam 65 aylık olması sebebiyle okula gönderelim mi göndermeyelim mi gel gitleri sonucu kreÅŸe devam kararı alıp 6 yaÅŸ sınıfına kaydettirdik.

Zorun neydi, hiç mi evde tutamadın, oyalayamadın çocuÄŸu diyeceksiniz. Ama sakın kimileri gibi başından attın, rahatsın, çocuk anneye hasret büyüyecek gibi cümlelerle kırmayın beni. Birincisi koskoca Ä°stanbul'da size destek olacak kiÅŸi konusunda tekseniz,bugün de yemeÄŸi annemde olurum diyemiyorsanız evet oyalayamıyorsunuz. Ã–zellikle o dönemler benim tek başına vakit geçirmeyen yada geçirtemediÄŸim kızımla yemek yapmaya bile zor vakit buluyordum. Kendi halinde bıraktığımda seçenek olarak tv seyretmeyi buluyordu ve ben zamanının böyle geçmesini, minicik beyninin zedelenmesini istemedim. Sürekli onunla olup oyunlar oynamak, legodan yapacak ÅŸekil kalmayıp baÅŸa sarmak, kedicilik köpekcilik oynamak bir süreden sonra beni çok sıkmaya baÅŸladı. Günlerim hep 2,5 yaÅŸ seviyesinde geçiyordu ve deÅŸarj olamayan bende mini sinir patlamaları yaÅŸanmaya baÅŸladı. Bizim anne kızlı güzel zamanımız bazen birbirimize eziyete dönüştü. Derken medeni bir ÅŸekilde yollarımızı ayırmaya karar verdik:)) Hııı ÅŸunu da söylemeliyim ki bi imkan bulamıyorsan illaki durur o çocuk evde ama böyle bir fırsatım varken de daha iyi olabileceÄŸini düşündüğüm seçeneÄŸi seçtim. Kızımı da kendimi de kasmayım istedim.

Zamanla gördüm ki onu, çıkardığı miyav sesiyle kahkahalara gömülebilecek kendi gibi insanların arasına göndermekle en doğru kararı almışız. Önceden tek arkadaşı ben olan Vuslat'ın bir sürü kendi gibi arkadaşı oldu. Evde zevk almadığı legoları kreşte keyifle oynadığı, yemediği yemekleri sıra trenini kaçırmamak için sevmese de yediğini görmek bana "iyi ki" dedirtti. Ayrıca ayrı kaldığımız birkaç saat boyunca hem o eğleniyor hem ben kendi halime kalıyor, işlerimi hallediyor, küçük kurbağa dışında da 2 satır kitap okuyordum. En güzeli de cadım beni ben cadımı özlüyorduk ve bir aradayken kaliteli zaman denen şeyden yaşıyorduk.

Dedim ya aaa evdesin bide çalışmadığın halde bu küçük çocuÄŸa niye eziyet ediyorsun diyen çok oldu. Herkes konuÅŸur, birÅŸey der mutlaka ve herkes kendi yaÅŸadığını bilir. Bana zor gelen ötekine kolay da gelebilir, ooo ben birini ayağımda birini elimbe büyüttüm de gık demedim diye düşünenler de olabilir. Herkesin cümlesine ve yaÅŸanmışlığına saygı duyuyorum. Her çocuk kreÅŸe gitsin diye de deÄŸil bu yazım. Sadece düşünenler için kreÅŸ çocuÄŸu anneden ayırmak, çocuktan kurtulmak demek deÄŸil her zaman.

Bu yazı: Aklının bir köşesinde kreÅŸ olup da acabalar içinde yaÅŸayan anneleri karşısına alıp uzun uzun konuÅŸuyor onlarla. İçinize sineni yapın daha iyi anne olabileceÄŸiniz şık hangisiyse onu seçin istiyor. Bir kreÅŸ fikriniz varsa da korkmayın siz kötü bir anne deÄŸilsiniz diyor.  

Etiket :  kreÅŸ , kreÅŸe göndermek , 4 yaÅŸ , 5 yaÅŸ , 6 yaÅŸ 

2 yorum

Yorum Ekle
ayça(21-08-2014 14:47:22)

benim de kızım 2,5 yaşında ve bu günler ilk kreş günleri.kafamda binbir soru varken yazınız ilaç gibi geldi.çalışan bir anneyim bakıcısı bakıyordu ama deidiğiniz gibi yetemedik ve anaokuluna yazdırdık.hem de tam gün.ağlamalar istememeler zor bir dönem geç

Melek(04-05-2015 14:26:04)

bende Oğlumu 2 senedir kreşe gönderiyorum 1 sene daha gidecek bugünlerde çocuğuma haksızlık mı yapıyorum diye kendi kendimi yiyordum ama Dediğiniz gibi artık yetmiyorum ve tv veya tablet başında vakit geçirmesini de istemiyorum. Yazınız çok iyi geldi. Yalnız olmadığını bilmek iyi geliyor.

Yorumunuz

  1.