Yaşamın Bir Yerinde

 Bugün biraz yaÄŸmur atıştırıyor Ä°stanbul'un sokaklarından birinde. Bir evin camı damlalarla doluyor. Ä°ki kadın pencerenin buÄŸusundan dışarıyı seyrediyor biri sabahtan beri diline dolanan ÅŸarkıyı mırıldanıyor, diÄŸeri derin bir ahh çekiyor yeniden silmek zorunda kalacağı camları için. Çatının kepenklerine yaÄŸmurdan kaçan bir kuÅŸ saklanmış. Annesinin elinden kurtulan bir çocuk koÅŸuyor birikmiÅŸ su birikintisine doÄŸru. Zıpladıkça sular fışkırıyor etrafa, kirleniyor sırıl sıklam oluyor çocuÄŸun üstü başı. Anne kurallarındandır yaÄŸmurda ıslanan çocuÄŸuna kızmak. Ä°tiraf edemese de kıskanıyor içten içe hoplayabildiÄŸi için çocuÄŸu suda özgürce, ıslandığı için kuralsızca, kendi olabildiÄŸi için, ıslanan kıyafetleriyle ona bakan, kınayan gözlerden sıyrıldığı için, yaÄŸmuru yaÅŸayabildiÄŸi için doyasıya.


 Bugün bir gelin arabası geçiyordur istanbul'un baÅŸka bir sokağında. Belki baÅŸka baÅŸka ÅŸehirlerin sokaklarında da... Önünde evleniyoruz arkasında mutluyuz yazıyordur sıradışı olmasın denildiyse eÄŸer. Tahtını yapan anne bahtı için dua ediyor kızının ardından yaÅŸlı gözlerle. Bir imza atılıyordur büyük koca ciltli kalın deftere. Bu insanla varım artık diyor,  ona evet. Acılarına, kahkahalarına, yaÅŸanacak yarınlara, yatağın yarısına, ortadan sıkmamak ÅŸartıyla aynı macunu kullanmaya... Baba kırmızı kuÅŸağını baÄŸladığı kızının baÄŸlarının kopup gittiÄŸi hissiyle boÄŸuÅŸuyordur kendi kendine.


 Bir hastanenin yeni doÄŸan ünitesi bebek çığlıklarıyla inliyordur. Volta atan baba adayları, sürekli çalan telefonlar, doÄŸumhanenin açılan kapısıyla çıkan doktora kilitlenen gözler, hemÅŸirelerin elindeki kimin olduÄŸu bilinmeyen içinde atan küçük bir kalbin olduÄŸu kesecikler... Ve ardından kaşı annesi, gözü babası tartışmaları... Bir kadın memesine yapışan o minik parçayla anneliÄŸin zirvesine çıkıyor o çekilmez doÄŸum sancıları sancıların en güzeli, en kutlusu, en yaÅŸanılası olarak anılara karışıyordur.

                                                                                                                          Yeni dostluklar, yeni doÄŸumlar, yeni merhabalar gibi yeni bir blog daha katılıyor diÄŸerlerinin arasına bu günde. YaÅŸadığım annelikten yediÄŸim kazıklara, hatalarımdan öğretilerime anlatacaklarım var. Bir hayat hikayesi emanet ediyorum satırlara adı Seda olan. Belki yaÅŸadığım çok ÅŸey var senden farklı, belki benimkiler ne ki seninkinin yanında, belki çok olgun belki çok toyum, belki anlatmaya belki dinlemeye ihtiyacım var. Lazım insan insana. Bende bir dolu cümle birikti sen yokken hayatımda buradayım ben istersen uÄŸra bana. Benim yaÅŸadığım senin yaÅŸadığının aynısı belki, belki baÅŸka ÅŸehirde baÅŸka bir evde aynı dramada aynı rolü oynadık seninle. iÅŸte belki de tam buradan tutunuruz birbirimize.

Bu Yazı: Hayatın her sokağında dolaştı ve umut dolup geldi sana. Buyur edecek misin yüreğine?

Etiket :  blog yazmak , yen , baÅŸlangıçlar , hayat , paylaÅŸmak 

0 yorum

Yorum Ekle

Yorumunuz

  1.