Ä°yiki Geldin, Ä°yiki

Sizin dünlerde bıraktığınız, kalbiniz aynı yerde kalsa da adımlarınızı uzaklaştırdığınız, resimlerine bakarken iç geçirdiğiniz şimdi yanınızda olmasını istediğiniz yada telefonu elinize aldığınızda bütün uzaklıkları yakın edebileceğiniz biri oldu mu? Hani 'Film Gibi' diye bir program vardı bir vakit, birbirinden ayrı kalanları buluyor, küsleri barıştırıyordu falan. Şimdi kapınız çalsa ve birisi elinde bir zarfla size mektup var diye çıksa karşınıza. Bir köşede devam etmeyi bekleyen bir hikayeniz var mı? Size mektup göndermesini istediğiniz, yapamadığınız yada yapmak istediğinizle karşıma çıksa keşke dediğiniz bir isim eklendi mi hiç yaşam notlarınıza?


Vardı benim. Karşılıklı çocukluk, doÄŸrusu tam bir saçmalıkla zamansızca rafa kaldırılmış ama hiç tozlanmamış bir dostluk hikayem duruyordu hayatımın biyerlerinde. YediÄŸim her kısırla aklıma gelen, birdaha kimsenin suratına kahkaha atarken çay püskürtemediÄŸimde özlemini çektiÄŸim, içinde ufak okul kaçamaklarından evlilik hikayelerine, çoluk çocuk sorunlarından  yemek tariflerine kadar bir dolu yaÅŸanmışlığım olduÄŸu bir 15 yılım alıp başını gidivermiÅŸti sanki.


İşte tam bugün ansızın gelen bir telefonla tekrar aralandı benim hikayemin sayfaları. Dedim ya bir dostluk hikayesi. Biraz mahçup geldi telefondaki ses ve biraz mahçup cevap verdim bende gelen sese. Biz birbirimizi değil dostluğumuzu üzmüştük çünkü ve utanmışlığımız, yüzümüzü öne eğdiğimiz, bakışlarımızı kaçırdığımız bize değil bizi bağlayan o duyguyaydı aslında.


Dünlerimi emanet ettiÄŸim, en güzel anılarıma ortak  kıldığım, kahkahalarına eÅŸlik ettiÄŸim, gözyaÅŸlarımı omzuna bıraktığım o insan telefonumun diÄŸer ucunda ve hayatımın yine her satırını okuma hevesindeydi. Bana göre zaten yeri kalbimde ve başımın en üzerindeydi. 
 

Şimdi dizlerinde biraz yara var dostluğumuzun. Canı acımış da yüzüne bakan olmamış sanki. Ama biliyorum sarıcaz biz onu, saatlerce süren vıdı vıdılarımız giderecek suskunluğunu. Dünümüz ışık olacak yarınımıza. Benimki çok şekerli olan bir kahve eşlik edecek sohbetlerimize. İki laf az gelir bize, bütün hepsinin belini bükeceğiz biz çocukların izin verdiği, işin gücün olmadığı gecelerde.
 

Ä°ki yıl geçmiÅŸ aradan. Bir dolu sözcük birikmiÅŸ cümle olmayı bekleyen. Gidenler olmuÅŸ, hayata katılanlar...  Bir çocukluk hayalimiz hala aynı kalmış bizim kapı komÅŸusu olduÄŸumuz, Ã§ocukları beraber büyütüp çarşı pazar dolandığımız, benim ne telaşım varsa aynısı onda da karşılık bulan. Hiç nokta koymamışcasına devam ettik nerde bıraktıysak oradan.
 

Şükürler olsun ki yüreÄŸimdeki o ince sızıyı hissetmeyeceÄŸim artık. ArkadaÅŸ ÅŸarkılarını keyifle söyleyecek, lise fotoÄŸraflarımı yine meydana çıkaracak, üniversite fotoÄŸraflarımın arasına katacak, biriktirdiÄŸim dostluklarıma gururla bakacağım. Kalbimin dost yanına sarılacak, arkamı döndüğümde kendime kızmayacağım. 
 

Doğumgünüme 15 kala en anlamlı bir hediyeyle yeniden hayatıma giren, iyiki geldin sen.
 

Bu yazı:nın aÄŸzı kulaklarında çünkü bir yitiÄŸine kavuÅŸuyor. Bu yazı çok kıymetli çünkü içinde kıymetlisini taşıyor.

Etiket :  dost , küsmek , barışmak 

0 yorum

Yorum Ekle

Yorumunuz

  1.